Voor de Design School for Regenerating Earth heb een sessie over How to organize your bioregion meegetekend.

Live tekening van een online sessie van de Design School for Regenerating Earth, over het organiseren van “Design Immersions”.

Live tekening van de online sessie over “Context-Based Assessment of Bioregional Carrying Capacities”. Meer informatie vind je op r3.0

Opgavegericht, of anders gericht? Voor opgavegericht werken heb ik een kompas getekend om verschillende perspectieven op een resultaat te visualiseren. Lees het artikel hier.

Er is ook een dobbelsteen die je kunt printen en vouwen.

Is your work predictable, or unpredictable?

If unpredictable, then why use methods that require a predictable world, such as (traditional) projects, in which you determine the desired end goal, define milestones, create a plan, allocate time and budget.

We all know projects in which something in unexpected happened.

So, I often continue, when we deal with complex societal issues such as sustainability, inequality, etc etc we need a way of working that is compatible with an unpredictable work. In essence: Take the next best step to deliver something of value, test a critical assumption or reduce in uncertainty, do this often and make sure to get feedback from the people involved.

This is the introduction I often give to make people aware of the inherent complexity in much of our work. I stress the importance of qualitative data (stories), gathered from actual people using the actual thing/product/service. And of learning by doing, prototyping, experimenting.

Today I was at a warm data lab hosted by Nora Bateson, and what struck me was the congruence of knowing complexity theory and acting in congruence with that knowledge. In other words - a sense of embodiment, walking the talk.

It made me aware that while it’s great when people understand the value of real-world stories, the value of learning by doing, and all that - it’s also very easy to reduce this to the 3-step formula for complexity. And the real stuff is not in the models, it’s in life, in relationships, in stories, in partial answers. I tried to illustrate this deeper way to understand complexity in the illustration.

Intellectual knowing without acting congruently is illustrated as a black and white world, that sometimes promises quick fixes and easy answers to complex issues. There is a sense of the outsider looking at complexity, not realizing you’re in it as well.

In the meanwhile, life happens and is always happening. There is a certain colorful here-and-now quality and richness that’s always there, but often not noticed. I have drawn this as the natural world, with organic forms. And life has a way of spilling over.

Note that the concept of probe/sense/respond in itself is valuable in navigating the river, the point is failing to apply it in a congruent fashion. Every good idea can be misapplied. For example if I use it to promote a 3-step quick-fix, then I ‘know’ the concept but don’t behave like it.

At the end of the day, it’s not about understanding the difference between about and within complexity, the difference between thinking and being, or any of that. It’s about realizing your feet are getting wet.

Het mantelzorfcafé organiseert al jarenlang een ontmoetingsplek waar mantelzorgers hun ervaringen kunnen delen en hulp kunnen krijgen.

Na verloop van tijd worden patronen zichtbaar: terugkerende thema’s waarbij de gemeente kan helpen de mantelzorgers te ondersteunen.

Zodoende werd en een bijeenkomst georganiseerd om “het goede gesprek” te voeren. Mantelzorgers delen hun verhalen terwijl de gemeente meedenkt over hoe zij kunnen ondersteunen.

Om het gesprek te begeleiden heb ik de ervaringsverhalen live getekend, om zo steeds de essentie en de onderliggende patronen uit te lichten. De afbeelding hierboven is de uitgewerkte praatplaat die ik na afloop heb gemaakt.

Bekijk hier de volledige presentatie.

Intensieve Ambulante Gezinsbehandeling is een behandeling voor gezinnen met meervoudige en complexe problemen. Voor mensen met een licht verstandelijke beperking kan het lastig zijn om te begrijpen hoe een dergelijke behandeling eruit ziet. Daarom is er een praatplaat gemaakt.

Naast de praatplaat is er ook een ‘stripverhaal’:

.

Je kunt de praatplaat gebruiken. Voor downloads, klik hier.

Een eerste schets: